20 Aπριλίου 1922 – 30 Οκτωβρίου 1988
Κι μια μέρα
θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και
πέθανε για πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σ’ ένα αβέβαιο όνειρο.
«Εκεί που
πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι» – εκεί θα μας περιμένει… Στη φτωχογειτονιά
που
βρέχει και δεν χωρά τον αναστεναγμό του, στη Δραπετσώνα που «όταν ερχόταν η
βραδιά/μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά» και στου Αη-Γιάννη τις
φωτιές, το Σαββατόβραδο…
«Αν θέλεις να
λέγεσαι άνθρωπος /δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν” αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκιο.»
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου